گذری بر خاطرات(مجلس ششم) جنجال قانون مطبوعات

ظاهر این اقدام، واکنش به مصوبه مجلس پنجم در خصوص اصلاح قانون مطبوعات، مصوب 1364 و اعتراض به اقدام قوه قضائیه در توقیف مطبوعات زنجیرهای بود، اما تردیدی نیست که در لایه های زیرین این اقدام، انگیزه های مهم تری همچون مقابله بارهبری دیده می شد. چرا که طرح اصلاح موادی از قانون مطبوعات که از سوی اصلاح طلبان مطرح شد، ضمن این که در مواردی، اساساً مغایر با قانون اساسی و شرع مقدس اسلام بود، می توانست فضای فرهنگی و سیاسی کشور، را پس ازاین آرامش نسبی ایجاد شده، مجدداً به همان وضعیت اسفبار گذشته و بلکه بدتر از آن برگرداند. مسأله ای که سال ها دغدغه اصلی و از مهم ترین نگرانی های رهبر انقلاب بود.
برغم تاکید واشتیاق مجلس ششم، برای احیأ قانون سابق مطبوعات، در واپسین لحظاتی که قرار بود مجلس ششم، کلیات این طرح را به بحث بگذارد وآن را از تصویب بگذراند، اما تدبیر و اقدام به موقع رهبری معظم انقلاب، از تکرار چنین تجربه تلخی جلوگیری کرد. رهبر معظم انقلاب با ارسال نامه ای به حجه الاسلام والمسلمین کروبی، رئیس مجلس شورای اسلامی و سایر نمایندگان مجلس ششم، تغییر قانون مطبوعات مصوب مجلس پنجم به آنچه که در طرح اصلاح موادی از قانون مطبوعات پیش بینی شده بود را خلاف شرع و مغایر با مصالح نظام و زمینه ساز نفوذ و سلطه دشمنان انقلاب اسلامی خوانده و از این رو خواستار حذف آن از دستور کار مجلس شدند. متن کامل این حکم حکومتی که در تاریخ 15/5/1379 در مجلس خوانده شد، واکنش های متفاوتی را در صحن مجلس پدید آورد، بدین شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجه الاسلام والمسلمین آقای کروبی، ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و حضرات نمایندگان محترم
با سلام و تحیت
مطبوعات کشور، سازنده افکار عمومی و جهت دهنده به همت و اراده مردمند. اگر دشمنان اسلام و انقلاب و نظام اسلامی، مطبوعات را در دست بگیرند یا در آن نفوذ کنند، خطر بزرگی امنیت و وحدت و ایمان مردم را تهدید خواهد کرد و اینجانب سکوت خود و دیگر دست اندرکاران را در این امر حیاتی جایز نمی دانم.
قانون کنونی تا حدودی توانسته است مانع بروز این آفت بزرگ شود و تغییر آن به امثال آنچه در کمیسیون مجلس پیش بینی شده، مشروع و به مصلحت نظام و کشور نیست. والسلام علیکم
سیدعلی خامنه ای 15/5/1379»
به موجب این دستور، آقای کروبی، طرح مذکور - که قرار بود در جلسه هفدهم مجلس شورای اسلامی و در تاریخ شانزدهم مرداد ماه 1379 به شور گذاشته شود - را از دستور کار مجلس خارج کرد. حکم رهبری و اقدام رئیس مجلس در حذف این طرح، واکنش های متفاوتی را در فضای مجلس پدید آورد و صحن مجلس را برای مدتی متشنج کرد. 494
.494 منظور قانون مطبوعات مصوب مجلس پنجم در فروردین 1379 است. این قانون در ماه های پایانی مجلس پنجم در راستای مصونیت بخشی به فضای سیاسی و فرهنگی جامعه و رفع دغدغه ها و نگرانی های مقام معظم رهبری تصویب شد و جنجال های فراوانی را پیش از تصویب پدید آورد. حادثه کوی دانشگاه در 18 تیر 1378 از تبعات این طرح بود.
آنچه در زیر می خوانید، گوشه هایی است از واکنش نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم به حکم حکومتی مقام معظم رهبری است.
هادی زاده:
«امروز متأسفانه وقتی که اعلام برنامه شد، این برنامه، در برنامه مجلس گنجانده نشده است. سؤال من این است، به کدام مواد آیین نامه شما عمل کرده اید؟ و با چه اجازه ای این مورد را از دستور هفتگی مجلس حذف کرده اید؟. . . من خواهش می کنم اجازه بدهید ملت قهرمان ایران که در مطبوعات و در صحبت های مجلس، ریاست محترم کمیسیون فرهنگی و غیره متوجه شدند که امروز بناست قانون مطبوعات مطرح شود، حداقل علت حذف را هم مطلع باشند، خیلی متشکر. »
رئیس:
«اما در رابطه با امروز، آقای هادی زاده! بخوبی می دانید و اطلاع دارید بر این که من بحث مفصلی قبل از این که جلسه رسمی شود کردم و سیر یک داستان و قضیه را خدمت شما عرض کردم و نامه ای را هم که برای ما آمده بود و حکم حکومتی در آن بود، آن نامه را هم قرائت کردیم و براساس مر قانون اساسی ما عمل کردیم. قانون اساسی، ولایت مطلقه در آن دارد، ولایت مطلقه هم همین است و شما هم رأی دادید و ما هم به وظیفه قانونی مان عمل کردیم و جناب عالی هستید که به وظیفه قانونی تان عمل نکردید و این تذکر را دادید. (عده ای از نمایندگان - احسنت، احسنت) چون شما قطعاً قانون را خواندید و به آن قانون رأی دادید، لازمه قانون همین است. »
محمد کیانوش راد:
«بسم الله الرحمن الرحیم
تذکر بنده در ادامه تذکر جناب آقای هادی زاده است.
ماده (102) - دستور هفتگی مجلس باید به ترتیب وصول طرح ها و لوایح از کمیسیون ها توسط هیأت رئیسه مجلس تهیه و پس از چاپ و توزیع بر تابلو مخصوص نصب شود. رعایت ترتیب مذکور الزامی است.
جناب آقای هادی زاده تذکری فرمودند، ببینید! بحث قانون مطبوعات هفته های متوالی است در بین اهالی مطبوعات و میان مردم در سراسر کشور مطرح است. این که بدون ترتیب قانونی، دستوری از دستور جلسات مجلس خارج شود، این فتح بابی برای اقدامات بعدی خواهد شد. . . مقام معظم رهبری نکته ای را فرمودند، مکاتبه ای را با مجلس داشتند، اینکه آیا این حکم حکومتی است یا نه، من از بعضی آقایان سؤال کردم که آیا حکم حکومتی است یا خیر؟ در همین، بعضی از آقایان هم صحبت و اشارات خاصی دارند. . . من فکر می کنم با خارج کردن این دستور ما مشکلی را حل نخواهیم کرد و بلکه بیشتر به سؤالات و شبهات خواهیم افزود، متشکر هستیم. »
نورمحمد ربوشه:
«بسم الله الرحمن الرحیم
من توجه نمایندگان را به سوگندی که دستجمعی خورده اند و قطعاً هم امضا کرده اند جلب می کنم که متن فراز سوگندشان است که مدافع یا حافظ قانون اساسی باشند. لازم است آقایانی که در این زمینه تذکر دادند و تأیید فرمایش حضرت عالی که این نامه حکم حکومتی است به اصل (110) قانون اساسی هم توجه بفرمایند که به روشنی جایگاه این نامه و تبعیت بدون چون و چرا با توجه به التزام عملی که در ثبت نام عزیزان انجام داده اند و در نمایندگی الان در مجلس هستند این را توجه بفرمایند. »
علی مزروعی:
«. . . در توجیهی که حضرت عالی برای خارج از دستور اعلام کردن قانون مطبوعات آوردید، این را مستند به قانون اساسی کردید. به نظر من هیچ استنادی به قانون اساسی در این زمینه نمی شود کرد و ما نمی توانیم یک کار فراقانونی را این جا بپذیریم. این خارج کردن قانون. . . بله، بهر حال من فکر می کنم به قانون اساسی برای این کار نمی شود استناد کرد. قانون اساسی وظایف را بطور دقیق احصا کرده و خارج کردن این طرح اصلاح مطبوعات از دستور مجلس، هم خلاف آیین نامه است و هم با قانون اساسی نمی خواند. »
رئیس:
«میکروفن آقای مزروعی را خاموش نکنید، من یک سؤالی کنم، ایشان جواب بدهد.
شما بفرمایید در مجلس دوم که آن بساطها شد و همه ما و شما همه هم همدیگر را می شناسیم، آن بساط را برای آذری و این ها راه انداخته بودید که همه هم مرید امام بودیم چه بود؟ این را جواب بدهید که این ها امر امام را اطاعت نکردند؟ این را جناب عالی جواب بدهید. (عده ای از نمایندگان - احسنت) آنموقع اعتقاد داشتیم یا نداشتیم؟ جواب بدهید. »
مزروعی:
«اجازه بدهید، جناب آقای کروبی! این را دارید به من نسبت می دهید. . . »
رئیس:
«ببینید! با کسی روبرو هستید که نه از کسی خورده، برده ای دارد، نه مطیع کسی است جز مطیع خدا و امام، این را هم به شما بگویم، اما قانونی وظیفه ام را عمل می کنم وامدار هیچکس هم در این نظام نیستم، حالا با صراحت اعلام می کنم، جواب بدهید. »
مزروعی:
«من جواب می دهم، من که در جریان. . . »
رئیس:
«شما یک فاضل و آیه الله و مجتهدی را اصلاً بیچاره و از همه چیز انداختید. بخاطر یک مولوی و ارشادی، بفرمایید. »
مزروعی:
«ببینید! اگر این طوری است. . . »
رئیس:
«خوب بگویید دیگر. . . »
مزروعی:
«من الان می گویم، من ایستاده ام که بگویم. . . »
رئیس:
«من که خودم خواهش کردم میکروفن ایشان را خاموش نکنند، بفرمایید. »
مزروعی:
«بنده اصلاً در جریان آن موضوع نیستم که کیفیت آن چگونه بوده، در مجلس دوم هم نبودم و حتی اگر آنموقع هم این کار انجام شده باشد، دلیل بر درستی آن نیست، یعنی چه استنادی است که ما می کنیم؟ ما در این سال ها قانونگرایی را به عنوان یک شعار اصلی پذیرفته ایم، اصلاحات اگر بخواهد در کشور انجام شود جز تکیه بر قانون نمی شود و این مسیر معلوم نیست که به کجا ادامه پیدا می کند. من نمی دانم شما چطور این را با قانون اساسی توجیه می کنید. بنده را توجیه کنید و اشکال قبلی دلیل بر این نیست که اشکال جدید را هم توجیه کنیم. (عده ای از نمایندگان - احسنت»
رئیس:
«این همان ولایت مطلقه ای است که امام گفته و همه شما هم طرفدار بودید و وقتی خود. . . در نماز جمعه یادتان نرود، همه همدیگر را می شناسیم، مواضع همدیگر را می دانیم، حرف های گذشته هم از یاد نرفته، همه زندگی قبلی. . . می دانیم آن موقع همه حرف ها را می زدیم. آن روزی که هفت، هشت نفر وارد این مجلس شدند، یک سؤالی کرده بودند و امام آن موضع گیری را کرد ما دیدیم. دوستانمان در داخل و بیرون چه کردند، بخصوص در دانشگاه در رابطه با آن هشت نفر، «فاین تذهبون»؟
رشیدیان:
«تذکر دارم. »
رئیس:
«آقای رشیدیان! شما فکر آب آبادان و مشکلات آنجا باشید که خیلی مشکلات جدی است و باید ان شأالله حل بشود و شما هم پیگیر هستید. »
رشیدیان (بعد از قرائت نامه مقام معظم رهبری) - حاج آقا(10) وقت می خواهم صحبت کنم.
رئیس:
«آقای رشیدیان! شما می دانید ما ارادتمند شما و از مریدان محکم شما هستیم. »
رشیدیان:
«می خواهم شرع را به آقای خامنه ای یادآوری کنم. »
شاهرخی:
«خفه شو بی شعور!»
رئیس:
«آقایان بنشینید، بفرمایید بنشینید، بفرمایید بنشینید. »
سیدرجب حسینی نسب(نماینده ی دهلران دره شهر از استان ایلام) :
«. . . این طور برخور می کنید که یک سگی جرأت پیدا بکند به رهبر و انقلاب توهین بکند. در مقابل حکم حکومتی رهبر بایستد و در مقابل این همه تصاویر شهدا، ما اینجا شاهد باشیم؟. . . باید کاری کنید که کسی جرأت نکند به رهبر توهین بکند. (همهمه نمایندگان»
رئیس:
«بفرمایید بنشینید (یکی از نمایندگان - جلسه از رسمیت افتاده، بهتر است تنفس بدهید) من مدیر جلسه هستم، تنفس نمی دهم، بفرمایید بنشینید. آقای محمدی بنشینید، آقای موحد (گچساران) بنشینید. نماینده آمل بنشینید. بفرمایید بنشینید، آقای علیخانی و آقای شاهی عربلو بیشینید، آقای محبی نیا بنشینید، آقای قندهاری عزیز بنشینید، آقای موسوی (خرم آباد) بنشینید، آقای رنجبر بنشینید، نمایندگان محترم ورامین و رشت،اقای حسینی نسب. آقای پیش بین، آقای کاظمی، آقای سیدعبدالله حسینی (که مؤدب ایستاده اید) بفرمایید بنشینید، آقای مؤدب پور، آقای عبدالوند، آقای نظری، نماینده محترم اندیمشک بنشینید، مگر شما نگفتید از شما گوش می گیرم، بنشینید. »
حسنوند:
«بگذارید مردم این ها را بشناسند! مجلس ایثارگران، مقابل رهبر نباید باشد، می خواهد تذکر به رهبر بدهد!»
رئیس:
«آقای حسنوند بنشینید، آقای سازگارنژاد، آقای کیان ارثی بنشینید، نماینده محترم ابهر بنشینید. آقای مهدوی اقدم بنشینید. »

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]